Güerbe’r dolô

PAO-UNIFICADOPAO
Autor: José María De Benito
Norma: PAO-UNIFICADO
Güerbe’r dolô

I güerbe’r dolô.

Una punzá n’er pexo que t’ajoga, que t’ehtroza’n lo mah aentro de tu sê.

Quejío.

Un sentimiento’e curpa, d’impotenzia, que te quita la rehpirazión. Una pesá carga, como si de la roca que Sísifo arrempujaba cuehta arriba pol la montaña se tratara, que t’impíe de continuâ por un ihtante; pero que te recuerda que debeh de seguí p’alante sin cometê loh mihmoh erroreh.

Asín que m’alebanto i sigo mi camino. Sigo mi camino con er tormento como compañero de biaje, recordándome cohtantemente con que piera no tengo que gorbê a trompezâ.

Autor: José María De Benito
Norma: PAO
Güerbe’r doló

I güerbe’r doló.

Una punzá n’er pexo que t’ahoga, que t’ehtroza’n lo mah aentro de tu zé.

Quehío.

Un zentimiento’e curpa, d’impotenzia, que te quita la rehpirazión. Una pezá carga, como zi de la roca que Zízifo arrempuhaba cuehta arriba pol la montaña ze tratara, que t’impíe de continuá por un ihtante; pero que te recuerda que debeh de zeguí p’alante zin cometé loh mihmoh erroreh.

Azín que m’alebanto i zigo mi camino. Zigo mi camino con er tormento como compañero de biahe, recordándome cohtantemente con que piera no tengo que gorbé a trompezá.